Συναισθήματα- Συναντήσεις
Δεν θα μπορούσαμε να αγνοήσουμε το συναισθηματικό κομμάτι στο Eco School Μπλε Μέλισσα. Πρόκειται για έναν τομέα που συχνά ξεχνάμε ή παραμελούμε, καθώς μπορεί να θεωρείται λιγότερο σημαντικός από άλλους τομείς. Για εμάς, όμως, το συναισθηματικό κομμάτι είναι εξαιρετικά σημαντικό, και για αυτό το λόγο δίνουμε έμφαση στο πώς αισθάνεται ένα παιδί, ποια είναι η συναισθηματική του κατάσταση, τι θέλει, τι δεν θέλει, πώς νιώθει. Προσπαθούμε, καθημερινά, να μαθαίνουμε τη συναισθηματική κατάσταση των παιδιών όταν έρχονται, διότι το θεωρούμε πολύ σημαντικό και καθοριστικό.
Τα εργαστήρια, πάντα, ξεκινούν με το πώς νιώθουμε, πώς είμαστε σήμερα, ενώ στο τέλος, μοιραζόμαστε το πώς φεύγουμε, τι κρατάμε, τι αφήνουμε πίσω. Με αυτόν τον τρόπο, ερχόμαστε πιο κοντά ο ένας στον άλλο, ενισχύεται η αίσθηση της ομάδας, και γνωρίζουμε καλύτερα τις ανάγκες των παιδιών. Υπάρχουν, βέβαια, και πιο εξειδικευμένα εργαστήρια σε σχέση με τα συναισθήματα, τη γνωριμία με αυτά, τη διαχείρισή τους και άλλα πολλά, τα οποία αναλύονται στην ενότητα Κυψέλη συναισθημάτων. Όσον αφορά αυτό το κομμάτι της φιλοσοφίας μας, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και το θεσμό που δημιουργήθηκε στα σπλάχνα του σχολείου μας μαζί με τους παιδαγωγούς και τα παιδιά. Είναι οι λεγόμενες Συναντήσεις.
Είναι η συνάντηση με τον εαυτό μας, η συνάντηση με την ομάδα αλλά και με το τι μπορούμε να κάνουμε όλοι μαζί αλλά και ατομικά για να αλλάξει μια κατάσταση που μας δυσφορεί-στεναχωρεί-ενοχλεί, δημιουργεί πρόβλημα. Για παράδειγμα, όταν η ομάδα δυσλειτουργεί για διάφορους λόγους, όταν δυο ή περισσότερα παιδιά διαφωνήσουν έντονα ή όταν κριθεί πως έχει προκύψει ένα θέμα που χρειάζεται να συζητηθεί, τότε μπορεί ο καθένας -παιδί ή εκπαιδευτικός- να καλέσει συνάντηση. Στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των συναισθημάτων, καθόμαστε όλοι μαζί, παιδιά και εκπαιδευτικοί, σε έναν κύκλο. Ένας εκπαιδευτικός ή μαθητής συντονίζει, με σκοπό να εκφραστούν όλες οι γνώμες αλλά και να φτάσουμε σε ένα σημείο που να αισθανόμαστε καλά ή τουλάχιστον, καλύτερα από ότι προηγουμένως. Είναι σημαντικό, πως καταβάλλεται προσπάθεια να μη συζητηθεί το πρόβλημα με ένα δικαστικό τρόπο, δηλαδή μιλώντας για το ποιος φταίει περισσότερο ή λιγότερο.
Το πεδίο δημιουργείται από την αλληλεπίδρασή μας, επομένως, χρειάζεται να κατανοήσουμε πως όλοι συμβάλλουμε με κάποιον τρόπο στην προβληματική κατάσταση. Επομένως, έχει περισσότερο νόημα να επικεντρωνόμαστε στο πώς αισθανθήκαμε, τι θα κάναμε στη θέση του άλλου, τι μπορούμε να κάνουμε τώρα, με τι θα νιώσουμε ικανοποίηση. Προσπαθούμε με αυτόν τον τρόπο, να αναπτύξουμε την υγιή αυτοκριτική και αυτογνωσία, την αποδοχή, την ενσυναίσθηση, την αίσθηση του ανήκειν σε μια ομάδα αλλά και να βρούμε όλοι μαζί τρόπους επίλυσης των δυσκολιών… Είναι πολύ συγκινητικό, όταν η ομάδα αφήνει τη συζήτηση περί τιμωριών και του ποιος φταίει, και προσπαθεί να αυτορυθμιστεί με έναν πιο όμορφο, ευέλικτο και λειτουργικό τρόπο, προτείνοντας ιδέες για πιο αποτελεσματική λειτουργία και για να νιώθουν όλα τα μέλη της καλά. Βέβαια στις συναντήσεις λαμβάνονται και σημαντικές αποφάσεις για τη δομή και τη λειτουργία του σχολείου, όπως για τον εξοπλισμό, την προσθήκη εργαστηρίων κτλ. Είναι μια ώρα που παιδιά και εκπαιδευτικοί λειτουργούν πραγματικά ισότιμα και ως συνδιερευνητές προσπαθούν να βαδίσουν στο ίδιο μονοπάτι αρμονικά…
